Romaanse Architectuur
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
De Romaanse architectuur is een Europese bouwstijl die dominant was van ongeveer 1000 tot 1200. Kenmerkend zijn dikke muren, kleine rondboogvensters en het gebruik van rondbogen voor constructies.
Omschrijving
De Romaanse bouwstijl kenmerkt zich door een massieve en robuuste uitstraling. De dikke muren en kleine ramen resulteren vaak in donkere interieurs. Rondbogen werden toegepast bij vensters, deuren en gewelven. Aanvankelijk werden houten kappen gebruikt, later werden stenen tongewelven en kruisgewelven toegepast. De bouwstijl is indirect gebaseerd op de architectuur van de Romeinen en is verwant aan de Karolingische stijl. Romaanse architectuur kwam vooral tot uiting in kerkelijke gebouwen zoals kerken en kloosters, hoewel er ook vestingen in deze stijl werden gebouwd.
Kenmerken
Belangrijke kenmerken van de Romaanse architectuur zijn dikke, zware muren, kleine rondboogvensters (vaak hoog geplaatst), rondbogen, tongewelven en later kruisgewelven. Decoraties zijn veelal sober, met lisenen en spaarvelden met rondboogjes. De gebouwen maken vaak een horizontale indruk. Steunberen waren vaak niet nodig door de dikte van de muren.
Toepassing en Verspreiding
De Romaanse stijl is voornamelijk terug te vinden in kerkelijke architectuur, zoals kerken en kloosters. Dit komt mede doordat veel wereldlijke gebouwen in die tijd uit minder duurzaam materiaal zoals hout werden opgetrokken. De stijl verspreidde zich over Europa, mede door de expansie van kloosterordes. Regionaal zijn er echter aanzienlijke verschillen te zien. In Engeland wordt de Romaanse bouwstijl ook wel Normandische architectuur genoemd.
Vergelijkbare termen
Gotische architectuur
Gebruikte bronnen: